ξεχασα τισ προαλλεσ να σου πω ,
την ιστορια με το Viewmaster μου..


θυμαμαι τοτε επαιζα με τισ κιτρινεσ αναμνησεισ..στην αρχη, περναγαν οι εικονεσ η μια μετα την αλλη..τισ αλλαζα τοσο γρηγορα και αλλοπαρμενα...δεν ηθελα να σταθω πουθενα..σαν επιβατησ τρενου σε ατερμονο ταξιδι..δεν ηξερα γιατι..απλα τισ αφηνα να περνανε..και να ξαναπερνανε..

μεχρι που ενα κοκκινο καυτο φεγγαρι οπου η γη μυριζε νταλιεσ και καλινσογκεσ καποιοσ αγνωστοσ μου εφερε μια καινουργια ροδελα..

ηταν ολοκαινουργια...τοσο μα τοσο ξεχωριστη..και το χρωμα τησ?το πιο παθιασμενο κοκκινο που ειχα δει ποτε...
την εβαλα να παιζει..εικονεσ πανεμορφεσ,εκτυφλωτικεσ...δεν ειχα ξαναδει ποτε ομοιεσ τουσ..
μεχρι που κολλησε..και ξανακολλησε..επρεπε λεει να την βγαλω, να φυσηξω την σκονη και να την βαλω παλι απο την αρχη.Και το εκανα..αλλωστε πωσ να αρνηθεισ τοση ομορφια..οχι, ποτε δεν ελεγα οχι..περναγαν απο μπροστα μου οι εικονεσ και απλα ηθελα να χαθω σαυτεσ.Παρατηρουσα τισ εκκλησιεσ με τα χαμογελα,τα λιμανια που απο ενα σημειο κοντα στο φαρο το βραδυ φαινεται ο ηλιοσ,τουσ βαμμενουσ τοιχουσ,τα παγκακια που χοροπηδουσαν,τα ερωτευμενα ποδηλατα γεματα αμμο και αστερια,τα μωβ χερια,τα σηκωμενα πρωινα πανω σε κρεβατια αισθησιασμου,τα κρυα ξημερωματα που οι ανθρωποι περπατανε δυο δυο μεχρι το σπιτι,τισ στιγμεσ..καθε φορα ελεγα πωσ δεν θα παω παρακατω..ειναι τοσο παραδεισενιο αυτο που αντικριζω ..ομωσ αν η επομενη εικονα ειναι καλυτερη?
εε και ξερεισ τι?...παντα η επομενη ηταν καλυτερη.

απο τοτε ο ιδιοσ μυστηριωδησ αγνωστοσ δεν σταματησε να μου φερνει ολοκαινουργιεσ ροδελεσ για μηνεσ και μηνεσ...καθε μερα και αλλη..με μονο ανταλαγμα να τισ βλεπουμε μαζι..αγκαλια..



ξαφνικα ομωσ ενασ κακοσ μαγοσ εξαφανισε την ροδελα μου οσο πιο βιαια μπορουσε ενω εβλεπα την πιο ομορφη φωτογραφια..
εβαλα τα κλαματα...ειπα στον αγνωστο να την βρει και να μου την φερει πισω οσο πιο γρηγορα μπορουσε...φωναζε ομωσ, ειναι δυσκολο,δεν εχω τισ δυναμεισ του τον θυμαμαι να λεει..
ομωσ οτι αξιζει ειναι δυσκολο..του ειπα οτι εχει μαζι του κατι που νικαει τα παντα..


μακαρι να την βρει και να την φερει πισω...ταξιδιωτη πεσ του αν δεν την βρει να μου φερει μια καινουργια....το viewmaster μου υποκινειται απο μαγικεσ δυναμεισ..παιζει μονο τισ δικεσ του ροδελεσ..

θα περιμενω ..

θα περιμενω γιατι αυτοσ ο αγνωστοσ εγινε πλεον η ζωη μου..

xerw gw?

akoy nna deis pos exei
h sxolh mas den einai mia opoiadipote sxoli.

Einai to meros X tis panepistimioulis
eikazontai diafores mirolatrikes-ilektronioatrikes teletes.
Atoma apo alles sxoles den tolmoun na pliasiazoun
ti sxoli gt otan zousan diafores prosopikotites se ayti ti sxoli
kai meta efigan legetai oti afisan mia ilektrovoltiki katara piso tous
tin opoia mexri kai simera agnoi kai epagogoi tis thermotias foitite kai
kathigite tis sxolis den mporoun na ti meiosoun oute na tin apomonousan.

Etsi dimiourgithike to tagma ton miston tis idonis pou me oplo tin xistotita
tou A einai ikanoi na prosferoun ores ateleiotis idonis sta eterofila kvantika
fortia tis sxolis.Aytoi meta tha apomonothoun kai tha epksergastoun
se parrallilous epeksergastes eidika diamorfomenous pou i epitaxinsi pou prosferoun aggizei ta oria tou noitou X kolpou.Eikazetai oti ta nea ilektronia pou tha dimioutgithoun den tha einai unalligned kai to bus error tha apofeyxthei
mexri na staloun sta ergastiria tou Cern.Ekei ,kai an ola pane kala, tha apomonouthoun oi protes stoibades mistisis kai meta apo eidiki epitaxinsi
tha katafernoun na enothoun me ta ilektronia pou tha exoun epitaxinthei
mesa sto daxtilidi tou CERN kai tha ftanoun tin taxitita tou fotos.Telos meta tin enosi tha paraxthei to H somatidio gnosto kai os to "Mayro X" meso tou opoiou
tha mporesoume na katalaboume me poio tropo dimiourgithike o kosmos.

oi afises einai apla ta katoptra gia ti metadosi ton ilektronion kai tipota perissotero
ena aplo cluster stin oli diadikasia.Oses afairountai apo ta atoma ton paratakseon
den ginetai gia tous logos pou fainontai na feygoun apla parousiazetai me to kairo metatopisi tou sinnefou amorfis kvantikis mazas kai etsi pia den prepei na iparxoun ekei pou einai.EOF

ch-=getchar();
if (ch==EOF)
printf("error \n");



o kosmos exei saltarei..piu
alla to di einai di.

περιγραφη:σημεια σωματοσ..

ευχαριστω τον απολυτο ανθρωπο που με την φωνη του μου χαρισε την εμπνευση και καταφερα να δημιουργησω κατι τοσο μοναδικο.
ευχαριστω και την Νικη που με τισ φωτογραφιεσ τησ ομορφυνε τισ ιδεεσ μου..
Να ειστε παντα καλα..

η καλλιτέχνησ.

............Ονειρα καλοκαιρινησ νυκτοσ..

κανουμε ονειρα...
αρτε<166
προβάτα+χελώνι..
καλοκαίρια..
τιβι..
το αυριο π ειναι ηδη εδω..
ταρακουνιστε τουσ<166>

η δικια μου η ιθακη σου μοιαζει τελικα...

Μ’ έχεισ δει με κοντά με έχεισ δει με μακριά μαλλιά,

με έχεισ δει να είμαι καστανή, μελαχρινή

ξανθιά, μ’ έχεισ δει να ‘μαι πουτάνα μ’ έχεισ δει να ‘μαι κυρία, μ’ έχω δει να μαι σεμνή με χαμηλωμένο βλέμμα, σ’ έχω δει να φεύγεις απότομα λίγο πριν φτάσουμε στο τέρμα, σ’ έχω δει να χάνεσαι στην αγκαλιά μου κάποια βράδια, έχω δει τα δυο σου μάτια να διαλύουν τα σκοτάδια, μ’ έχω δει όταν φεύγεισ από πίσω σου να τρέχω, μ’ έχω δει πικρά να κλαιω να σου λεω πια δεν αντέχω, σ’ έχω δει να φεύγεις κι όμως πάντα πίσω να γυρίζεις, μ’ έχω δει να σε μισώ να μη θέλω να μ’ αγγίζεις, έχω δει να μιλάμε ώρες και να μην βγαίνει πουθενά, μ’ έχω πιάσει να σε θέλω όταν είναι πια αργά,

σ’ έχω δει να μ’ απορρίπτεις έτσι απλά

με μια ματιά,,,, Μ’ έχω πιάσει πόσα βράδια να θυμάμαι τα παλιά..

Σ’ έχω δει στους στίχους που ‘χω γράψει,

Με έχω δει στη ζωγραφιά που ‘χες φτιάξει,
Σε έχω δει σ’ αγάπες που χουν γεράσει, με έχω δει σε κάθε βαρυχειμωνιά, σε έχω δει σ’ ό,τι μυρίζει ζεστασιά..Μ’ έχω δει να θέλω να απολογηθώ μα σ’ έχω δει

να μη σε νοιάζει πια

για αυτά..

Έχω νιώσει να μην θέλω ούτε δίπλα μου να είσαι,όλα γύρω μου νεκρά και συ να μου φωνάζεις ζήσε,έχω νιώσει να μου λείπεις σαν να ‘σαι το άλλο μου μισό,να θέλω τόσο να σου μιλήσω να μην έχω τίποτα να σου πω, έχω νιώσει να βαριέσαι και να μην κάνω τίποτα και εγώ, σ’ έχω δει να μου μιλάς με ξεκάθαρο το ψέμα, κι όταν πια εγώ κολλήσω εσύ μετά να ‘σαι στο φεύγα, έχω δει να σ’ερωτεύομαι από την πρώτη μας κουβέντα, μ’ έχω δει να ξενερώνω λίγο πριν περάσει η μέρα, έχω νιώσει να μ’αγαπάς έτσι όπως με κοιτάς στα μάτια,

έχεισ αφήσει τα απωθημένα σου να μας

κάνουνε κομμάτια.........
Έχω δει να αναρωτιέμαι γιατί τα γράφω όλα αυτά, όλα μέσα μου μπερδεμένα και δεν μου μοιάζουν λογικά, ίσως νιώθω ότι κάπου υπάρχεις κι ας είναι το κάπου μακριά..

ΙΣΩΣ Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΙΘΑΚΗ ΝΑ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ

ΤΕΛΙΚΑ...





thnx st tzoul..και τα τελευταια αφιερωμενα στην μινα..."Έχω δει να αναρωτιέμαι γιατί τα γράφω όλα αυτά, όλα μέσα μου μπερδεμένα και δεν μου μοιάζουν λογικά, ίσως νιώθω ότι κάπου υπάρχεις κι ας είναι το κάπου μακριά.."

λα μπα

λα λα λα λα λα λα λα λα
λαλαλαλλαλαλαλα
λα λα λα λα
λα λα
λα

λα μδα
λα μπα

λα
βι
ε
μπελ

quiz για εξυπνουσ μονο!

τεστ ευφυιασ για δυνατουσ λυτεσ.

ποιοσ εφτιαξε τον Ερμη του Πραξιτελη.?

α) ο ικτινοσ και ο καλλικρατησ
ο) ο φειδιασ
π) ο Μυρων
κ) ο ποΛυκλειτοσ
ε) ο αλκαμενησ
λ) ο κριστο
ρ) ο ζαν αρττ
θ) ο τζιαμπολονια
ι) ο πραξιτελησ





ο νικητησ θα κερδισει ενα μοναδικο candy posing pouch με καραμελεσ για τρελα,πολυ γλυκα,καραμελενια βραδια..

στο λουβρο θαυμαστεσ μου..στο λουβρο!

αποφασισαμε χτεσ να με κανουμε εκθεμα στο μουσειο του λουβρου..
μετα την Αφροδιτη τησ Μηλου,θα ειμαι το δευτερο μοναδικο εκθεμα που θα βρισκεται μονο του σε μια αιθουσα...
περισσοτερεσ πληροφοριεσ στο site:www.louvre.fr
ευχαριστω οσουσ με διαλεξαν..πραγματικα τιμη μου..
ευχαριστω τον απολυτο που μου εδωσε μια τοσο μεγαλη ευκαιρια..
απολυτε νασαι σιγουροσ δεν θα σε απογοητευσω..

Εχεις ενα προβλημα σοβαρο,παντα θα το χεις και λεγεται ωραιπαθεια
Αν δεν πετυχει η βαφη στα μαλλια σου σε πιανει αγκχος και εμπαθεια (γαμωτο)

Εισαι απ αυτες που αξιζουν τοσο οσο τ αυτοκινητο τους
Με μια εξατμιση που κανει θορυβο να μην ακουν τον ευατο τους
Εισαι απ αυτες που εχουν προβλημα στη ψυχη, στη συνειδηση και στο μυαλο τους
Που με ρουχα, παπουτσια και λεφτα ικανοποιουν για παντα το σαπιο εγω τους
Μα οτι κανεις να ξερεις οτι καποτε το βρισκεις μπροστα σου
Ψευτικα οσα νομιζες δεδωμενα, ψευτικα οσα νομιζες δικα σου
Απο την μιζερη δουλεια σου, ως την δηθεν μαγκια σου
Απο τα χαμενα παιδικα ονειρα σου ως το χρωμα το ψευτικο στα μαλλια σου
Τωρα φτιαξου καλα, να σε παρουν οι καμερες στα ελληναδικα
Βρες και καποιον ομοιο σου για συναισθηματικη ασφαλεια
Πανικος αν σου σπασει κανα νυχι (ααα!) η δεν πετυχει η ανταυγια
Τον ναρκισσισμο σου προσκηνας με θρυσκευτικη ευλαβια (Πως ειμαι; )
Μονιμο προβλημα σου πια θα ειναι η μοδα αυτη τη χρονια
Τι χρωμα θα φορεθει, «Τι θα τα κανω τα περσυνα;»
Χα, ψαξε στα περιοδικα, ξερεις, εκεινα τα γνωστα
Που σου διχνουν δεκα τροπους να του σηκωσεις το κατω κεφαλι σε λιγοτερο απο 5 λεπτα..


Δεκα ποντους τακουνι, εναν οροφο πιο ψηλη
Πανω σε τραπεζια, χορευεις Τσαλικη και Βiσση
Καποιος ομως μου πε οτι τωρα αλλαξαν οι καιροι
Ακομα πανω στα τραπεζια, μα τωρα χορευεις rnb

Δεσποινις σας παρακαλω, μη μιλατε, βγαλτε το σκασμο
Με αριστα το δεκα σας βαθμολογω
Μηδεν I.Q, μηδεν μυαλο

Δεσποινις σας παρακαλω, μη μιλατε, βγαλτε το σκασμο
Με αριστα το δεκα σας βαθμολογω
Μηδεν I.Q, μηδεν μυαλο

Μες το κλαμπ εσυ, οι φιλες σου, και γω
Ωραια, νιωθω σαν τον Νοε μες τη κιβωτο
Βαλε το κορμι σου να δουλεψει, αφου δεν εχεις μυαλο
Κι εκτως τοτου τολμω να πω
Μα, γιατι υπαρχεις, το μυαλο σου αποκομα σταχτης
Καμμενο δασος , οσο για την καρδια σου, αναποει την σοδια της
Σε χαιρεταει η ευτυχια εχοτας ανοιχτα τα δαχτυλα της
Αφεξης ο κωφτης μου στο δερμα της δικης σου πλατης
Δεν φτανει που στην καρδια σου δεν βρηκα ιχνος αγαπης
Σ αρεσει τοσο να με μισεις που θες και σ αλλους το κολπο να μαθεις
Σου απαγορευω να υπαρχεις, τωρα ξερω γιατι καλα με σενα δεν τα χεις
Εισαι ενα απαισιο πλασμα στα πλαισια απαισιας στασης

Δεσποινις σας παρακαλω, μην μιλατε, βγαλτε το σκασμο
Με αριστα το δεκα σας βαθμολογω
Μηδεν I.Q, μηδεν μυαλο

Δεσποινις σας παρακαλω, μην μιλατε, βγαλτε το σκασμο
Με αριστα το δεκα σας βαθμολογω
Μηδεν I.Q, μηδεν μυαλο

Δεκα ποντους τακουνι, εναν οροφο πιο ψηλη
Πανω σε τραπεζια, χορευεις Τσαλικη και Βισση
Καποιος ομως μου’πε οτι τωρα αλλαξαν οι καιροι
Ακομα πανω στα τραπεζια, μα τωρα χορευεις rnb...

γαμημενα

ονειρα.


πριν

καν

τα

κανεισ

ξερεισ.


γαμημενα

προαισθηματα.


παντα

βγαινουν

αληθινα.

ποίηση.

Κρύβω μέσα μου ενα επικίνδυνα εύφλεκτο κερι.
γιαυτο πονάω το σούρουπο..
λιώνουν οι αναμνήσεισ μιασ καλύτερησ προηγούμενησ ζωήσ μου.
και τρέχουν βιαστικά στουσ βρώμικουσ υπόνομουσ.

ετσι εξηγείται το οτι η πόλη λίγο πριν βραδυάσει μυρίζει ματαιότητα.

και θυμάμαι ενα βράδυ που κοιμήθηκα μαζί με κάποιον που δεν γνώριζα και ξύπνησε τοσο τρομαγμένοσ που πίστεψα οτι είχε δεί τι κρύβω μέσα μου..
<<Τι ειναι αυτα τα αίματα? μα που χτύπησεσ?>> άρχισε να ρωτάει..
Δεν μίλησα.


ΠΩΣ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΕΝΑΝ ΑΓΝΩΣΤΟ.........




πωσ κάθε βράδυ ορμούν πάνω μου οι τελευταίεσ σου κουβέντεσ..

πωσ κάθε βράδυ με ξεσκίζει το τελευταίο κλείσιμο τησ πόρτασ σου..

πωσ κάθε βράδυ στο σκοτάδι πλημμυριζω αίματα για να θυμηθώ έστω και λίγο το χρώμα των ματιών σου οταν κάποτε έκλαψεσ για μένα...




Αντιγονη Βουτσινα.


{Το ποιήμα τησ Αντιγόνησ το διάβασα πρώτη φορά σενα ποιητικό ανθολόγιο που είχα αγοράσει πριν 8 χρόνια..από τότε μέχρι τώρα παραμένει το αγαπημένο μου. Από τότε ,δεν έχω βρεί άλλο ποιήμα να με εκφράζει τόσο πολύ .Πισω απο καθε λεξη του,πισω απο καθε συλλαβη κρυβεται η ψυχη μου.
Εκατομμύρια συναισθήματα εκτοξεύονται μεσα απο μια και μονο φράση:..πώσ να εξηγήσεισ σεναν άγνωστο?πώσ?
Σεναν οποιοδήποτε άγνωστο που προσπαθεί να σε καταλάβει αλλά δεν γίνεται.γιατί δεν μπορεί,δεν εχεί ζήσει οτι και εσύ.
Αρτε μου το θυμάσαι ε?μα τι λέω...είναι μία απο τισ δύο πιο αγαπημενεσ μασ φράσεισ..μαζί με το τραγούδι τησ Άλκηστισ.."και δεν χωρίζουν όμωσ έτσι οι ζωέσ των ανθρώπων που αγαπήθηκαν με τόσο κόπο.."}
....................................................................................

Σε ένα μεγάλο ταξίδι με προορισμό τον ήλιο...

Η ζωή είναι

Τα κρυφά και φανερά που στοίβαξα σε μια γωνιά

Της επιθυμιάς η βιασύνη

Και άλλοι τόσοι άνθρωποι
που μου κρατούν πάντα το χέρι για να μη φοβάμαι

Ο ερασιτεχνισμός της ματιάς μου, που τα μικρά κάνει μεγάλα
και τα μεγάλα πελώρια,
εγώ ο ερασιτέχνης άνθρωπος που ελπίζω σ' ένα ακόμη σήμερα
Να καταγράψω μπορώ
Τις παράπλευρες απώλειες
Μιας κοινής πίστης σ' ένα αδίστακτο όνειρο
γεμάτο ύπουλα φεγγάρια.
Ακριβώς στην ίδια απόσταση
Που με μαθηματική ακρίβεια εξισώνει τις ψυχές μας..
Το πλοίο θα σφυρίξει τρεις φορές..
Και θα χαθεί ξανά στο πέλαγος του κόσμου
Για να ενώσει Ηπείρους και επιθυμίες...
Θα κοιτώ από την πρύμνη τα πουλιά
που θα με συντροφεύουν στο αταξίδευτο ταξίδι μου
και θα τους δίνω πάντα τροφή
για να μου τραγουδήσουν άλλη μια φορά...

το γνώριμο τραγόυδι του αποχαιρετισμού
αλλά και της ελπίδας
πως πάντα υπάρχει επιστροφή........

Ηλιασ Πολιτησ.

................................................................................................

{Σένα τέτοιο ποιήμα βρήκα τα περασμένα καλοκαίρια μου, ταξίδια που δεν θεσ να τελειώσουν,αναμνήσεισ απο γυρισμούσ και επιστοφέσ,γλάρουσ που εύχεσαι να είναι εκεί και την επόμενη φορά και το σημαντικότερο......είδα δυο μικρα κοριτσάκια που καθόντουσαν στο ίδιο μεροσ,στο καταστρωμα του καραβιού με τα πόδια ψηλά,αποχαιρετώντασ τα λιμάνια ,τισ πλατείεσ και τισ εκκλησίεσ που είχαν ερωτευτεί ,που ζητούσαν 2 μέρεσ μονο ....και είχαν αρχίσει να μετρούν αντίστροφα τον χρόνο,ήδη....με το δεξί τουσ πόδι αυτή την φορά ,μέχρι το επόμενο καλοκαίρι......}




Νεφέλη και Νίκο σασ ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να παίξω και εγώ με τισ λέξεισ και με την σειρά μου προσκαλώ τισ:
και
να γράψουν τα δικά τουσ αγαπημένα ποιήματα ..:)

το αγαπαω.μαυρη μαγιονεζα.

Αύριο πάλι θ' ανακτήσω δυνάμεις
Από ένα σήριαλ που προσπαθείς να μου μάθεις
Σ' αρέσει; Βγήκαν όλα στη φόρα
Η καρδιά σου θα εκραγεί σε μια ώρα
Με μια έκρηξη σαν την αρχή της ζωής
μ' ένα κλάμα θ' αρχίσεις να ζεις
διψάς; Έλα πιες λίγο αίμα
ότι μου ανήκει δικό σου, τίποτα άλλο από εμένα
όλα τα βράδυα που πέρασαν χαμένα
σου θυμίζουν τι δεν θα'θελες για σένα
μ' αγαπάς; Μόνο με μια εντολή σου
θα εκκινήσω από την καρδιά σου να φορμάρω τη ζωή σου.

Άκου τους σπασμούς μου
Τι σου θυμίζουν οι ρυθμοί που ερεθίζεις;

Μ' ένα μίσος που δεν φτάνει ν'αγαπήσεις
Με μια αγάπη που δεν φτάνει ν' ασελγήσεις
Κρυώνεις; Σ' έχουν σκεπάσει με θλίψη
Το μυαλό σου στην απόλυτη ψύξη
Η βροχή σου μου θολώνει το βλέμμα
Οι οργασμοί σου πως μου πήζουν στο αίμα
Τελειώνεις; Καιρός να ξαναρχίσεις
Το κέντημα που θες να μου χαρίσεις
Αν βρεις το δρόμο θα σε πάρω μια αγκαλιά
Θάμαι η στάχτη κι εσύ θάσαι η φωτιά
Μ' αγαπάς; Είσαι μοναχή αλλά όχι μόνη

(όχι μόνη, όχι μόνη, όχι μόνη, όχι μόνη)

είσαι η θλίψη που λιμνάζει, λιγοστεύει και λειώνει.

Άκου τους σπασμούς μου
Τι σου θυμίζουν οι ρυθμοί που ερεθίζεις;

Αυτά τα ρούχα έχουν παλιώσει
Η οργή μου έχει φουντώσει
Κοιμήθηκες; Εγώ κοντεύω
Είμαι κερί αναμμένο που συνέχεια λιγοστεύω
Κάνω κύκλους να μην δείξω χαμένος
Ξεκαρδίζομαι να μην δείξω θλιμμένος
Γελάς; Τι γνωρίζεις που δεν ξέρω
Είναι αλήθεια πως ότι θες θα στο φέρω
Αυτό είναι το τέλος που προσμένεις
Η αλήθεια είναι ότι γυρεύεις
Θα το κάνεις; Είσαι ότι δεν θέλεις
Μ' αγαπάς … μην σταματάς να χορεύεις.

Άκου τους σπασμούς μου
Τι σου θυμίζουν οι ρυθμοί που ερεθίζεις;