Monday, January 28, 2008

ποίηση.







Κρύβω μέσα μου ενα επικίνδυνα εύφλεκτο κερι.

γιαυτο πονάω το σούρουπο..
λιώνουν οι αναμνήσεισ μιασ καλύτερησ προηγούμενησ ζωήσ μου.
και τρέχουν βιαστικά στουσ βρώμικουσ υπόνομουσ.

ετσι εξηγείται το οτι η πόλη λίγο πριν βραδυάσει μυρίζει ματαιότητα.

και θυμάμαι ενα βράδυ που κοιμήθηκα μαζί με κάποιον που δεν γνώριζα και ξύπνησε τοσο τρομαγμένοσ που πίστεψα οτι είχε δεί τι κρύβω μέσα μου..
<<Τι ειναι αυτα τα αίματα? μα που χτύπησεσ?>> άρχισε να ρωτάει..
Δεν μίλησα.


ΠΩΣ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΕΝΑΝ ΑΓΝΩΣΤΟ.........





πωσ κάθε βράδυ ορμούν πάνω μου οι τελευταίεσ σου κουβέντεσ..

πωσ κάθε βράδυ με ξεσκίζει το τελευταίο κλείσιμο τησ πόρτασ σου..

πωσ κάθε βράδυ στο σκοτάδι πλημμυριζω αίματα για να θυμηθώ έστω και λίγο το χρώμα των ματιών σου οταν κάποτε έκλαψεσ για μένα...




Αντιγονη Βουτσινα.


{Το ποιήμα τησ Αντιγόνησ το διάβασα πρώτη φορά σενα ποιητικό ανθολόγιο που είχα αγοράσει πριν 8 χρόνια..από τότε μέχρι τώρα παραμένει το αγαπημένο μου. Από τότε ,δεν έχω βρεί άλλο ποιήμα να με εκφράζει τόσο πολύ .Πισω απο καθε λεξη του,πισω απο καθε συλλαβη κρυβεται η ψυχη μου.
Εκατομμύρια συναισθήματα εκτοξεύονται μεσα απο μια και μονο φράση:..πώσ να εξηγήσεισ σεναν άγνωστο?πώσ?
Σεναν οποιοδήποτε άγνωστο που προσπαθεί να σε καταλάβει αλλά δεν γίνεται.γιατί δεν μπορεί,δεν εχεί ζήσει οτι και εσύ.
Αρτε μου το θυμάσαι ε?μα τι λέω...είναι μία απο τισ δύο πιο αγαπημενεσ μασ φράσεισ..μαζί με το τραγούδι τησ Άλκηστισ.."και δεν χωρίζουν όμωσ έτσι οι ζωέσ των ανθρώπων που αγαπήθηκαν με τόσο κόπο.."}

....................................................................................



Σε ένα μεγάλο ταξίδι με προορισμό τον ήλιο...

Η ζωή είναι

Τα κρυφά και φανερά που στοίβαξα σε μια γωνιά

Της επιθυμιάς η βιασύνη

Και άλλοι τόσοι άνθρωποι
που μου κρατούν πάντα το χέρι για να μη φοβάμαι


Ο ερασιτεχνισμός της ματιάς μου, που τα μικρά κάνει μεγάλα
και τα μεγάλα πελώρια,

εγώ ο ερασιτέχνης άνθρωπος που ελπίζω σ' ένα ακόμη σήμερα

Να καταγράψω μπορώ
Τις παράπλευρες απώλειες
Μιας κοινής πίστης σ' ένα αδίστακτο όνειρο

γεμάτο ύπουλα φεγγάρια.
Ακριβώς στην ίδια απόσταση
Που με μαθηματική ακρίβε
ια εξισώνει τις ψυχές μας..
Το πλοίο θα σφυρίξει τρεις φορές..
Και θα χαθεί ξανά στο πέλαγος του κόσμου

Για να ενώσει Ηπείρους και επιθυμίες...
Θα κοιτώ από την πρύμνη τα πουλιά
που θα με συντροφεύουν στο αταξίδευτο ταξίδι μου
και θα τους δίνω πάντα τροφή
για να μου τραγουδήσουν άλλη μια φορά...

το γνώριμο τραγόυδι του αποχαιρετισμού
αλλά και της ελπίδας

πως πάντα υπάρχει επιστροφή........



Ηλιασ Πολιτησ.

................................................................................................


{Σένα τέτοιο ποιήμα βρήκα τα περασμένα καλοκαίρια μου, ταξίδια που δεν θεσ να τελειώσουν,αναμνήσεισ απο γυρισμούσ και επιστοφέσ,γλάρουσ που εύχεσαι να είναι εκεί και την επόμενη φορά και το σημαντικότερο......είδα δυο μικρα κοριτσάκια που καθόντουσαν στο ίδιο μεροσ,στο καταστρωμα του καραβιού με τα πόδια ψηλά,αποχαιρετώντασ τα λιμάνια ,τισ πλατείεσ και τισ εκκλησίεσ που είχαν ερωτευτεί ,που ζητούσαν 2 μέρεσ μονο ....και είχαν αρχίσει να μετρούν αντίστροφα τον χρόνο,ήδη....με το δεξί τουσ πόδι αυτή την φορά ,μέχρι το επόμενο καλοκαίρι......}Photobucket




Νεφέλη και Νίκο σασ ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να παίξω και εγώ με τισ λέξεισ και με την σειρά μου προσκαλώ τισ:
Photobucketκαι Photobucket
να γράψουν τα δικά τουσ αγαπημένα ποιήματα ..:)



16 comments:

Anonymous said...

9eeeeeeeeeeeeeeeeeee mou.....

den exw logia... Ine apla..Apla..Den borw na to ekfrasw kalutera..
Liwnoun oi anamniseis mias kaluteris proigoumenis zwhs mou kai trexoun viastika stous vrwmikous uponomous...
POS NA EKSIGISEIS SE ENAN AGNWSTO POS STO SKOTADI PLHMMURIZW ME AIMATA.
POS..
POS..
POS..
POS..
AFHSTE ME..EGO 9A METRO TON KAIRO OS T ALLO KALOKAIRI.ELPIZODAS SE ENA 9AUMA APO MERH MAKRINA.ISOS AUTH TH FORA ENA ONEIRO NA MU KANEI THN XARH.

MA 9A MENUME EDO NA PROSPA9UME.MEXRI NA MIN ADEXOUME ALLO.MEXRI NA PUME 'EMEIS' TO TERMA K OXI ALLOI.NA ZUME K NA ONEIREUOMASTE GIA PRAGMATA PU O KOSMOS 9EWREI MATAIA KE ASHMADA.

POOOOOOOOOOS NA EJHGHSEIS SE ENAN AGNWSTO POS ENA PAGAKI NE ENA VOTSALO SE KANEI EUTUXISMENO.


ta jereis.ola auta pu exw st mualo mu..ke gia thn anartisi auti dn exw logia..Toso prosegmeni + toso prosopiki..To poihma tis Adigonis ine ena apo ta 3 poihmata pou exw diavasei pu me ekfrazun toso..
Apla beha..

cL<166

Anonymous said...

Το πλοίο θα σφυρίξει τρεις φορές..
Και θα χαθεί ξανά στο πέλαγος του κόσμου..


auto pu me tromazei pio poluu...pos to ploio 9a sfurijei eite eimaste panw eite oxi...

zoZeL said...

και θα κερδισουμε τα πινελα..μου ειχεσ πει καποτε...για να μην μασ τα παρουν αλλοι,τριτοι..

αυτο ακριβωσ που γραφεισ..να ονειρευομαστε για πραγματα που ο κοσμοσ θεωρει ματαια..επειδη δεν μπορει να καταλαβει τι ειναι αυτο το βοτσαλο..πωσ να εξηγησεισ σεναν αγνωστο..πωσ...Α Ρε Αντιγονη μορφη!!!xaxaxaxa

και οσο για το πλοιο που θα σφυριξει 3φορεσ..θυμησου εχεισ τουσ γλαρουσ συντροφια..αφου γιαυτο τουσ ταιζεισ καθε φορα που φευγεισ..για να μπορεισ να ελπιζεισ οτι θα περιμενουν να τουσ ξαναταισεισ οταν επιστρεψεισ..


ΑΠΛΑ beha<166
λοβ<166

zoZeL said...

να πω:
η αρτε μου ειναι στην 2ηφωτογραφια <166.. απιστευτη φωτογραφια,απιστευτο θρανιο..ειδικα εκει στην ακρη κατι μεγαλα γραμματα..!!!!!!!!!

θεα?θεαααααααααααααααα!

Anonymous said...

Ο ερασιτεχνισμός της ματιάς μου, που τα μικρά κάνει μεγάλα
και τα μεγάλα πελώρια...


Zoz mou...auth h paidikh skepsi ISWS kai afeleia...pou mas kanei to ka9e ti mikro na to vlepoume polutimo...An to xeis auto meneis gia pada paidi...<3

dionysia said...

egw ksereis oti dn diavazw poiimata gt pl apla dn exw brei kati pou n m xaraktirizei...pisteuw oti m ekfrazoun t tragoudia...kai idiaitera ekeina t xatzigianni...pote dn 8 ksexasw tn sunaulia pou eimastan mazi....kai kserame ola t tragoudia t...pisteuw oti o xatzigiannis grafei poiisi m melwdia...kati pou dn uparxei simera s allous kallitexnes...parola auta simera 8 afisw stn akri tn xatzigianni kai 8 grapsw tous stixous apo t agp m tragoudi t manou purovolaki...Αν η αγάπη έρθει στο κρεβάτι
δε θα κλείσω μάτι δε θα κοιμηθώ
θα την κρατήσω δε θα σταματήσω
δε θα κάνω πίσω θα παραδοθώ
Αν η αγάπη είναι μονοπάτι
έξω από το χάρτη δίχως γυρισμό
θα προχωρήσω δε θα κάνω πίσω
μέχρι ν΄αντικρίσω εκείνη που αγαπώ

Αν η αγάπη μ΄αρνηθεί
θα μεθύσω με κρασί
το κορίτσι μου αν βρω
θα μεθύσω με νερό

Αν η αγάπη είναι αυτό που λένε
τα δάκρυα που καίνε χείλη δροσερά
όσοι αγαπάνε κάτω δεν πατάνε
νιώθουν πως πετάνε ανοίγουνε φτερά

Αν η αγάπη μ΄αρνηθεί
θα μεθύσω με κρασί
το κορίτσι μου αν βρω
θα μεθύσω με νερό

zoZeL said...

αρτε μου γιαυτο μιλαμε με στιγμεσ..
γιατι αυτεσ οι παιδικεσ σκεψεισ ....αυτεσ οι αφελειεσ......<6 παντα παιδια:)

zoZeL said...

βαπτιστηρακι μου ομορφο,
χαχαχαχα παντου κρυβεισ εναν ALEx dimitriadi μου φαινεται..χ0α00αχα0χ0αχα
αυτο το τραγουδι μαρεσει και μενα πλ πλ...
προτεινω να το γραψεισ στο μπλογκ σου και να συνεχισεισ ετσι την αλυσιδα στελνοντασ προσκληση σε αλλουσ να γραψουν και αυτοι τα δικα τουσ ποιηματα...
ααα κανε προσκληση στο γυμνασιο βανατου να γραψουν ποιημα..ο σπυρακησ δεν νομιζω ναρνηθει..:)

Anonymous said...

Γλυκό μου zozelaki...
Δεν είχα να περιμένω κάτι λιγότερο απο εσένα. Σ' ευχαριστώ που τίμησες την πρόσκληση με κάτι τόσο όμορφο, όσο και αυτά που κρύβεις μέσα σου και λες πως τρομάζουν όποιον τα δει.Θα σου πω κάτι.. αυτός ο άγνωστος, κάποτε θ'αποκτήσει πρόσωπο... το δικό σου πρόσωπο!!! Γιατί ώσπου ο χρόνος δάσκαλος,φέρει εις πέρας το καθήκον του, το μέσα με το έξω σου θα βρίσκονται σε μια συνεχόμενη πάλη.Αυτή είναι η ομορφιά σου.Να ψάχνεις τα μονοπάτια σου... να ψάχνεις εκείνο το όμορφο χαμόγελο, που δεν κρύβει κάτι... να ανακαλύψεις τα πολύτιμα που φυλλάς στην ψυχή σου.
Ως τότε θα αναρωτιέσαι:
ΠΩΣ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΕΝΑΝ ΑΓΝΩΣΤΟ.....
Σε αγαπώ πολύ..
Φιλί γλυκό

Νικόλας Παπανικολόπουλος said...

zoZeL, πραγματικά υπέροχο, κι ακόμη αυτό το παίξιμο με τα χρωμμογράματα!... Κι η φωτογραφία, όλα... όπως και η ηλικία σου! Πίστεψέ με, αυτά τα χρόνια της ζωής σου δε θα τα ξεχάσεις ποτέ!
Όσο για τον άγνωστο που θέλει μα δε μπορεί... δεν ξέρει... :)) ... τι να πω; Θα δεις πως κάποτε, ένα βλέμμα, μία ρωγμή στο βλέμμα, μία ρωγμή στην ψυχή, είναι αρκετά για να μάθει ένας άνθρωπος έναν άλλον... Μα δεν υπάρχει συνταγή, στο πως, πότε, που..... Ίσως κάποτε, τα άγνωστα βλέμματα γύρω σου να είναι πολύ λιγότερα από τα γνωστά... :))
Την καλησπέρα μου!

zoZeL said...

Νεφελη μου...
"Αυτή είναι η ομορφιά σου.Να ψάχνεις τα μονοπάτια σου... να ψάχνεις εκείνο το όμορφο χαμόγελο, που δεν κρύβει κάτι... "
κιομωσ ακομα κιαν το εχω βρει εγω η ιδια,κανεισ δεν πιστευει οτι ειναι αληθινο και κανεισ δεν πιστευει οτι δεν κρυβει τιποτα απο πισω...
ισωσ καποια μερα..
νεφελη μου και εγω σαγαπω πολυυυ...
τα φιλια μου!

zoZeL said...

ανεμοσκορπισματα καλωσηρθεσ..:)
τα λογια σου υπεροχα και χαιρομαι που σαρεσαν τα ποιηματα...
"Μα δεν υπάρχει συνταγή, στο πως, πότε, που..... Ίσως κάποτε, τα άγνωστα βλέμματα γύρω σου να είναι πολύ λιγότερα από τα γνωστά... :))"
Μακαρι...μακαρι...γιατι ο κοσμοσ ειναι κοσμοσ...
:////////////

Anonymous said...

o KOSMOs ine kosmos k ine skliros.Omws pada mesa sta tosa vlemmata kapou kapote 9a koitakseis gurw sou kai 9a vreis ena vlemma gnwsto.K as ine k agnwstou. 9a moirasteis mia stigmh me enan agnwsto.. me ena vlemma.. k tote 9a deis pos olh h elpida xwraei mesa se 2 mikra matia..

PWS NA EKSIGHSEIS SE ENAN AGNWSTO.
-------------------------
-------------------------
-------------------------

PWS AKOMA KAI TO VA9UTERO SHMEIO TU PIO VA8U WKEANOU .. DEN SUGRINETAI ME TO VA9OS ENOS VLEMMATOS.

Pearl said...

http://pearl-talkingtomyself.blogspot.com/

Αντιγόνη Βουτσινά said...

χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα μου (είναι τόσο παλιό που τώρα που το διάβασα με πήγες πολλά χρόνια πίσω) - η αντιγόνη είμαι-

Anonymous said...

«Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς τις περισσότερες, να μπορώ να τις αισθανθώ. Τη χυδαία όμως πράξη που μου αποδίδεται τη μισώ. Εζήτησα μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της, την έσχατη πικρία. Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο. Ολόκληρο το παρελθόν μου πείθει γι' αυτό. Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική. Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους, ή εθεώρησαν την ύπαρξή τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι. Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές (!!!), είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο.